Çarpma 2

Hani demiştim ya sesler yüzler birbirine karışır diye. 
Evet karışıyor. 
Her şey allak bullak. 
Görmek istediğinde görememek, istediğinde görüp; isteyip istemediğini asıl o anda karıştırmak. 
Ama aslında ne isteyip ne istemediğini bilememek. 
Kafa karışıklığı çok kötü.. 
Çünkü tam olarak olmasa da aslında o insanı kullanmak demek. 
Tek mesele boşluğu dolduracak birilerinin olmaması. 
Olsa zaten tüm sorun ortadan kalkacak. 
Neyi düşünmüşüm neye vakit harcamışım diyeceksin. 
De tabi bencil insan.

Çarpma

Okuduğun şiirler onaydı sanki. 
Gördüğün yüzler de ona ait. 
Etrafta insan yok o var sadece. 
Her yerde o. 
Sesini hiç duymasan da sanki her ses onun sesi. 
Biri mi baktı sana o...
Sonra mı? 
Sonrası şu: Öyle bir çarparsın ki o sesler yüzler birbirine karışır. 
Ne yapmışım ben dersin. 
Kendine öyle bir sinirlenirsin ki 'Bir daha şunu asla yapmayacağım..' cümleleri artık çok sık kullandığın cümleler olur.. 
Peki şimdi sonrası mı ? 
Belki huzur..

Hayatına Uzaktan Bakıp Bir Bok Hissedemeyen Ben

   Hayatıma uzaktan bakıyorum şu anda. Bazen toparlayamıyorum öyle düşe kalka ilerlemeye çalışıyorum. Bu arada ne yaptığımı nasıl kırdığımı, kırıldığımı, neyi parçalayıp neyin beni parçaladığını da fark edemiyorum. Çok farklı yerlere uçuyorum sonra gözlerimi bir açıyorum gene gökyüzüne bakıyorum. Bazen dünya benim bazen ben dünyada küçücük bir toz zerresi. Kendimi tutup başka bir yere koymaya çalışıyorum ama bir bakıyorum aynı yerde oturmuşum.